ฉัน:นายเป็นอะไร ทำไมต้องเมินฉันด้วย
ซานฮา:ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย
ฉัน:ไม่จริง นายหลบตาฉันตลอดเวลาที่พูดหรือเวลาที่ฉันเจอนายที่โรงเรียน
ซานฮา:ไม่ได้หลบซักหน่อย จะให้ฉันจ้องตาเธอไม่ละ
จากนั้นเขาก็เริ่มสบสายตาฉัน แต่ฉันคิดว่่าดวงตาคู่นั้นมันมีความลับบางอย่่าง
ซานฮา:พอใจหรือยัง
ฉัน:นายไม่มีอะไรปกปิดฉันจริงๆใช่มั้ย
ซานฮา:จริง!
ฉันรู้สึกว่าเขาจะเริ่มโกรธขึ้นมาแล้วสิ แต่ยังไงฉันก้จะต้องให้เขาบอกความจริงให้ได้ ไม่ยอมหรอก
ฉัน:ฉันไม่เชื่อ ฉันเป็นเพื่อนกับนายมาตั้งแต่เด็กๆทำไมฉันจะมองนายไม่ออก บอกมาเดียวนี้นะ
ฉันเริ่มขยับเขาไปใกล้ซานฮาเรื่อยๆจนหลังของเค้าไปติดแพงห้อง
ซานฮา:ก็บอกว่าไม่มีอะไรไงละ เธอนะ เซ่าซี้อยู่ได้ น่ารำคาญ ถอยไป
โชรง:ไม่ ก็จนกว่า นายจะบอก.....เรื่องวันนั้นหรอ
ซานฮา:วันไหน?
ฉันเริ่มขยับเค้าไปใกล้ซานฮาขึ้นเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน ที่ฉันทำแบบนี้ก็เพราะซานฮาไม่ชอบนะสิ เดียวเขาก็จะผลักฉันออกเพราะรำคาญ
แล้วคงพูดความจริงออกมา
ซานฮา:นี้ ทะ ทะ เธอเขามาใกล้ฉันมากไปแล้วนะ
ยิ่งได้ยินซานฮาพูดแบบนี้ฉันก็ยิ่งขยับเข้าไปใกล้ อีก จนริมฝืปากเราจะสัมผัสกันอยู่แล้ว แล้วเมื่อไหร่ซานฮาจะพูดความจริงออกมาซักทีละ ฉันก็ไม่ชอบนะอยู่
ใกล้ผู้ชายแบบนี้นะ ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ
ซานฮา:เธออยากรู้เองนะ ถ้าเธอรู้เธอสัญญากับฉันก่อนสิว่าเธอจะยังมองฉันเป็นเพื่อนคนเดิม
ฉัน:อือ ฉันสัญญา
ซานฮา:ก็คือ ฉะ ฉะ ฉัน....ฉัน
โชรง:อะไรละ ฉันชักหงุดหงิดแล้วนะ
ซานฮา:ก็เพราะว่าฉัน ฉันชอบเธอไงละ! ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็รู้สึกว่าฉันไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน เวลาอยู่ใกล้เธอหรือสบตาเธอฉันมักจะทำตัวไม่ถูก ฉันกลัวว่าถ้า
ฉันบอกไปความสัมพันธ์ของเราจะไม่เหมือนเดิม
ฉัน:..............................................
ซานฮา:โถ่เว้ยยยย!!!
แล้วซานฮาก็เดินออกจากห้องไป
เป็นอย่างไรค่ะเพื่อนๆ ได้อ่านเรื่องราวไปนิดนึงแล้วเป็นอย่างไรบ้าง ถูกใจไม่ถูกใจคอมเม้นกันได้เลยน่าาาา ฝากติfตามตอนต่อไปด้วยนะคะ><
ความคิดเห็น